متن حدیث:

بسم الله الرحمن الرحیم
یا عبدالعظیم!
أبلغْ عنّی أولیائی السلامَ وقل لهم: أن لا یجعلوا للشیطان على أنفسهم سبیلاً، ومُرْهم بالصدق فی الحدیث وأداء الأمانة، ومُرْهم بالسکوت وترک الجدال فیما لا یَعْنیهم، وإقبالِ بعضهم على بعض والمُزاوَرة، فإنّ ذلک قربة إلیّ. ولا یشغلوا أنفسهم بتمزیق بعضهم بعضاً، فإنّی آلیتُ على نفسی أنّه مَن فعل ذلک وأسخط ولیّاً من أولیائی دعوتُ الله لِیعذّبه فی الدنیا أشدّ العذاب، وکان فی الآخرة من الخاسرین. وعرِّفْهم أنّ الله قد غفر لمحسنهم، وتجاوز عن مسیئهم، إلاّ مَن أشرک به أو آذى ولیّاً من أولیائی أو أضمر له سوءً، فإنّ الله لا یغفر له حتّى یرجع عنه، فإنْ رجع وإلاّ نُزع رُوح الإیمان عن قلبه، وخرج عن ولایتی، ولم یکن له نصیب فی ولایتنا، وأعوذ بالله من ذلک.

ترجمه

ای عبدالعظیم

از سوی من به دوستانم سلام برسان و به ایشان بگو که گناه را به خود راه ندهند و

به آنان فرمان ده به راستی در گفتار و ادای امانت و

آنهارا فرمان ده در آنچه به کارشان نمی آید خاموشی ورزند و ستیزه جویی را کنار نهند و به یکدیگر روی آورند

و به دیدار هم روند که موجب نزدیک شدن به من است 

و به در افتادن با یکدیگر خود را مشغول نسازند

که من با خود عهد کردم هرکه چنین کند و یاری از یاران مرا به خشم آورد 

از خدا بخواهم در دنیا سخت ترین عذاب را بدو رساند 

و در آخرت در شما زیانکاران باشد و ایشان را آگاه ساز که خدا، نیکوکار انهارا خواهید بخشید 

و از بدکارشان در خواهد گذشت مگر کسی که به خدا شرک ورزیده یا دوستی از دوستان مرا بیازارد 

یا بدخواهی او را به دل گیرد که اگر چنین کند خدای اورا نبخشاید تا از این اندیشه بد روی نگردد،

اگر بازگشت ( چه بهتر) و گرنه روح ایمان از دلش رخت بندد و از ولایت من بیرون رود

و اورا از ولایت ما بهره ای نخواهد بود و از این سرنوشت بد به خدا پناه میبرم